Max en Saar - deel 2

Hoe is het inmiddels met onze Saar? (hechting?! deel 2)

De eerste gymles (zie vorige blog hier), heeft ze doorstaan. Ze heeft al voor hetere vuren gestaan.  Noem bijv. maar eens haar eerste schooldag. Daar liep ze dan, samen met haar moeder een vreemd gebouw in. Mama zei, doe je jas maar uit, maar mama hield haar jas aan.  Kindjes keken haar vreemd aan en de grote mensen praatten druk met mama. Saar werd meegenomen door een mevrouw die zich juf noemde en ze moest op een stoel gaan zitten. Mama gaf nog een aai over haar bol en ze was weg. Saar besloot toen heel stil te zitten en maar af te wachten wat er ging gebeuren. En uiteindelijk kwam mama haar weer ophalen.  Mama was enthousiast toen ze kwam. Saar lachte terug. Ze was blij dat mama blij was. Mama leek trots op haar te zijn. Saar kreeg een lach en een aai over haar bol. Haar gevoel van die ochtend leek niet belangrijk. Mama was blij en tevreden met haar. Al jong leert Saar hier een belangrijke les.Wat zij zelf voelt, is niet te vertrouwen. Dit stop je weg, of je parkeert het ergens, waar je er geen last van hebt. Belangrijker is te voelen wat de ander voelt en daarmee verwacht van jou. Daar kun je je denken en voelen op aanpassen.

Op school wordt Saar altijd wel wat gepest. Ze weet zelf niet goed waarom. Ze probeert het wel heel erg goed te doen en vriendinnen te maken, maar op een of andere manier lukt dat alleen als ze genoeg snoepjes heeft om uit te delen. Daarna mag ze niet meer meespelen.Op de middelbare school vertrouwt Saar het niet zo. Als de kinderen met elkaar kletsen en lachen, heeft ze vaak het gevoel dat het over haar gaat.Toch hobbelt ze hier ook wel doorheen. Het lijkt eigenlijk prima te gaan met Saar.  Af en toe is er wel eens wat, maar daar komt ze ogenschijnlijk ook wel weer prima uit. Saar komt in haar twintiger jaren over als een nuchtere en hardwerkende jonge vrouw. Saar vindt zelf ook dat het goed gaat, in ieder geval zoals ze overkomt. Bij Saar zelf knaagt er een heel vervelend gevoel van binnen. Telkens als ze een compliment krijgt, denkt ze;“het is leuk dat je dat zegt, maar als je echt zou weten wie ik was of hoe ik denk en doe, dan……”Gelukkig is Saar een ster geworden in het wegdrukken van deze gevoelens.Ze weet overigens ook niet zo goed wat ze met die gevoelens moet. Dit wegdrukken gaat ook zo vanzelf, dat ze het vaak niet eens in de gaten heeft.Alles van wie ze is of hoe ze over dingen denkt of voelt, is ‘afgestemd’ met haar omgeving. Bij de plaatsen waar ze gaat, weet ze wie ze moet zijn en de mensen zijn tevreden met haar.Toch knaagt er iets. Het is heel stil, heel zacht, maar ook oorverdovend.Saar voelt een onrust, diep in haar binnenste. Een soort van gemis, of misschien wel eenzaamheid. Niet heel bewust, maar wel altijd aanwezig.Ze kan het goed weghouden, als ze druk bezig is. Druk met haar werk, haar vrienden, haar activiteiten. Alleen als het stil is, dan wordt het lastig.Dus zorgt Saar dat ze aan het werk blijft. In de contacten die ze heeft met vrienden, blijft ze afgestemd en het zeurende gevoel blijft.  Haar eigen gevoelens vertrouwt ze nog steeds niet en schuift ze door naar de achtergrond. Deze gevoelens bestempeld ze als slecht en niet bruikbaar of waardevol.Saar wordt en is een product geworden van de verwachtingen van haar omgeving.

Hoe lang zou Saar dit volhouden? Is dit een leven lang te redden? Hoe zit het met dat knagende gevoel?Even verder kijkend, wie heeft er nou eigenlijk echt contact met Saar? Is er iemand die haar kent? Kan Saar antwoord geven op haar eigen open vraag; als je echt zou weten wie ik was, dan… weet Saar eigenlijk wel wie ze is?Allemaal belangrijke vragen.Ik denk dat Saar dit patroon echt wel lang vol kan houden. Zolang alles loopt zoals het loopt.Er liggen hier een aantal gevaren op de loer.Het knagende lege gevoel bijvoorbeeld. Dit gevoel komt natuurlijk alleen in stilte en Saar is altijd druk. Toch kan er in haar leven iets gebeuren waardoor er meer stiltes zullen vallen.Saar wordt ouder. Het ritme van elke avond de deur uit zijn en onder vrienden zijn, wordt minder makkelijk vol te houden. Ook haar vrienden houden dit tempo niet meer vol. De stiltemomenten worden meer. Saar gaat piekeren in deze momenten en ook de momenten voor het slapen gaan.  En zo verder ontwikkelend kan het lijken of Saar wat depressief aan het worden is. Ze piekert veel, slaapt wat slecht.Ook kan het onrustige gevoel veranderen in angst of in een dwang. Saar is zo bezig om grip te houden op haar gevoelens, dat dit zich uit in het grip houden op alles wat er om haar heen gebeurt. Haar huis moet altijd perfect aan kant en stralend schoon zijn, of mensen en gebeurtenissen moeten zo voorspelbaar zijn, dat niets een verrassing meer is voor haar. Alles onder controle.Ik kan me ook voorstellen dat er iets in het leven van Saar gebeurt, wat alles onderuit haalt. Bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, of misschien wel het verliezen van haar baan, of van haar partner.  Een burn-out of het krijgen van een kind.Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik hoop dat het duidelijk is, dat het voor Saar niet zomaar is opgelost.

Is Saar dan nu gedoemd om te mislukken?Dat hoeft gelukkig niet.Voor Saar zal het niet eenvoudig zijn. Door telkens haar eigen voelen en denken opzij te zetten, heeft Saar niet de kans gekregen haar eigen identiteit op te bouwen. Ze is een soort van kopie geworden van de ideeën en wensen en verlangens die anderen over haar hebben. Dit natuurlijk onbewust.Saar mag leren dat de gevoelens die ze heeft, geen bedrog zijn. Zo langzamerhand mag er ruimte komen voor de gevoelens die ze nooit heeft mogen voelen en die ze zichzelf niet heeft toegestaan.  Zelfs de gevoelens die ze voelde, waar nog geen woorden voor zijn, mogen bestaan.Op deze manier mag Saar opnieuw leren, dat ze waardevol is. Dat ze het waard is om gezien te worden en gekend te worden. Dat het goed is zoals ze is.Van hieruit kunnen mensen haar echt ont-moeten, haar leren kennen en zal ze verbinding gaan voelen tussen zichzelf en anderen, maar bovenal een verbinding hebben met zichzelf.

Deze blogs zijn gedachten van mij over bepaalde onderwerpen. Voel je vrij hierop te reageren, vragen te stellen, aanvullingen te geven of verzoeken neer te leggen over andere onderwerpen.